Λυών, Λέπρα, έτος 583
Εν έτει 583, στην πόλη της Λυών επιβλήθηκε καραντίνα εξαιτίας της φοβερής και τρομερής ασθένειας της λέπρας. Η εν λόγω καραντίνα δεν είχε και τα καλύτερα αποτελέσματα, παρ’ όλα αυτά έως το 1200 λειτούργησαν πάνω από 19.000 οικισμοί λέπρας στη Γηραιά Ήπειρο, οι οποίοι φιλοξένησαν εκατομμύρια λεπροφαγωμένες, δύστυχες ψυχές.
Βενετία, Μαύρη Πανώλη, 1348
Οι βενετσιάνικες αρχές εφάρμοσαν ολοκληρωτικά απογοητευμένες την πρώτη θεσμική μορφή καραντίνας το 1348, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν την πανώλη, ευρέως γνωστή κι ως μαύρο θάνατο. Έτσι, τα πλοία που είχαν υποψία κρούσματος ήταν υποχρεωμένα να παραμένουν μη ελλιμενισμένα, εκτός της βενετσιάνικης λιμνοθάλασσας για 40 ημέρες. Δυστυχώς, η τρομερή μεταδοτικότητα της πανώλης, η φτώχια κι η αδυναμία της τότε ιατρικής κοινότητας να αντιληφθεί πως ακριβώς μεταδιδόταν ο μαύρος θάνατος είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί ο πληθυσμός της τότε Ευρώπης έως και 60%.
Φιλαδέλφεια, Κίτρινος Πυρετός, 1793Ένας στους δέκα ανθρώπους έχασε τη ζωή του μεταξύ 1793 και 1795 στη Φιλαδέλφεια παρόλα τα μέτρα και την απομόνωση καθώς οι αρχές αδυνατούσαν να κατανοήσουν τη μετάδοση του κίτρινου πυρετού μέσω ενός σχεδόν αόρατου εχθρού, δη των κουνουπιών.
Νέα Υόρκη, Χολέρα, 1832
Σαν άλλοι Βενετσιάνοι οι Νεοϋορκέζοι απαγόρευαν στα πλοία που προσέγγιζαν το κοσμοπολίτικο λιμάνι τους, το 1832, να αγκυροβολήσουν στην περίπτωση που υπήρχε ύποπτο σύμπτωμα χολέρας. Παρ’ όλα αυτά χάθηκαν 3.500 άνθρωποι από τον τότε απίστευτα μικρό πληθυσμό του Νιου Γιορκ Σίτυ, των 250.000 ψυχών. Η δε χολέρα ταλαιπώρησε τον πλανήτη για χρόνια και χρόνια στη σειρά.
Ελλάδα, Χολέρα, 1854
Τον Σεπτέμβρη του 1854 καταγράφηκε το πρώτο κρούσμα χολέρας και μάλιστα στην οδό Λυσιστράτους της πρωτεύουσας των Αθηνών. Η χολέρα ήτο εισαγόμενη από τον γαλλικό στρατό ο οποίος είχε στρατοπεδεύσει στον Πειραιά εξαιτίας του Κριμαϊκού Πολέμου, μιας κι οι Αγγλογάλλοι ήταν σύμμαχοι των Οθωμανών ενάντια στους Ρώσους κι οι ανυπότακτοι Έλληνες είχαν ξεχυθεί εναντίον των τότε αλύτρωτων κατεχόμενων οθωμανικών περιοχών. Οι αρχές απέκρυπταν αρχικά τη χολερική μάστιγα ώσπου πέθαναν εκατοντάδες Αθηναίων πολιτών και τότε το παραδέχτηκαν.
Τα αρχικά …ασήμαντα κρούσματα, μετατράπηκαν στον τύπο σε …λίαν ορμητικώς φθοροποιά νόσο! Στο κέντρο της πόλης στοιβάζονταν οι νεκροί σε λάκκους, κι ο Πειραιάς γλίτωσε διότι οι κάτοικοί του ακροβολίστηκαν στα νησιά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, έστω κι εάν παραδείγματος χάριν στην Αίγινα τους λιθοβολούσαν, για να μην πλησιάσουν. Τα Γκρικ Στατίστικς έδειχναν παραδόξως “αληθώς” ότι πέθαινε το 1/10 των κρουσμάτων, ενώ στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό έφθανε στο 48%. Γιατί; Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται…Το καταχρεωμένο τότε ελληνικό κράτος δεν είχε τη δυνατότητα να κουράρει αξιοπρεπώς τους ασθενείς του. Σίδνεϋ, Ευλογιά, 1881Κατόπιν της μετάδοσης της ευλογιάς σε διάφορες περιοχές της Αυστραλιανής ενδοχώρας οι ιθύνοντες αποφάσισαν τη σύσταση ενός κέντρου καραντίνας όπου στοιβάζονταν οι φορείς ευλογιάς σαν κονσερβοποιημένες σαρδέλες. Η καραντίνα αυτή τη φορά ήταν αποτελεσματική, αλλά – κι όπως ήταν λογικό – ξέσπασε ηχηρή κατακραυγή, δεδομένου ότι στο αυστραλιανό κέντρο αρνούνταν να χορηγήσουν φάρμακα, πετσέτες και σεντόνια στις άρρωστες, στοιβαγμένες “φιλοξενούμενες” ψυχές του.
Ελλάδα, Λέπρα, 1903
Στις 30 Μαΐου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση μετατροπής της Σπιναλόγκας σε νησί των λεπρών κι αμέσως μεταφέρθηκαν 250 ασθενείς από διάφορα μέρη της Κρήτης κι αργότερα λεπροί από όλη την Ελλάδα. Η εν λόγω καραντίνα είχε αποτελέσματα όσον αφορά τον περιορισμό της πιο αποκρουστικής από τις αδελφές αρρώστιες. Το αξιοπερίεργο με τη λέπρα είναι ότι το 95% του πληθυσμού έχει φυσική ανοσία σε αυτή, ενώ εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει θεραπεία εναντίον της, ωστόσο η έκφραση: “Μου συμπεριφέρθηκαν σαν τον λεπρό”, δείχνει ακόμη και σήμερα τον στιγματισμό με τον οποίο δοκιμάζονταν οι τότε λεπροί.
ΗΠΑ, Αφροδίσια νοσήματα, 1917Μετά το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πολέμου ξεφύτρωσαν στις ΗΠΑ χιλιάδες καμπς νεοσύλλεκτων στρατιωτών κι – ενώ ο καπιταλισμός ήδη πραγματοποιούσε ολοένα και πιο αλματώδη βήματα – χιλιάδες ήταν και τα καμπς των πρόθυμων κοριτσιών που στήθηκαν εν μια νυκτί έξω από τα πρώτα καμπς. Αποτέλεσμα ήταν να κάνουν πάρτι αφροδίσια όπως η γονόρροια κι η σύφιλη κι έτσι οι αρμόδιοι φορείς ανέλαβαν να συμμαζέψουν τα “φιλελεύθερα” πάρτιζ και μαζί τους περίπου 30.000 κορίτσια τα οποία κρατούσαν καραντινιασμένα έστω κι αν ήταν αφροδισίως αρνητικές.
Παγκοσμίως αλλά κυρίως Αμερική κι Ευρώπη, Ισπανική Γρίπη, 1918 Η επιδημία της γρίπης που ξέσπασε το 1918 θυμίζει ίσως περισσότερο την καραντίνα που βιώνουμε σήμερα. Οι εκάστοτε αρχές εφάρμοσαν μέτρα όπως κλείσιμο των σχολείων, απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων, χρήση μάσκας κι απομόνωση των μολυσμένων. Τα μέτρα περιόρισαν κυρίως χρονικά την εξάπλωση της νόσου, η οποία εν τέλει κατάφερε να μολύνει πάνω από 500 εκ. ανθρώπους, ενώ εκτιμάται ότι αποβίωσαν εξαιτίας της 17εκ. έως και 100 εκ. άνθρωποι.
Κίνα, SARS, 2003
Οι κινεζικές αρχές δεν αστειεύονταν ούτε τότε ούτε τώρα στην υποψία της όποιας επιδημίας, αλλά και γενικώς, όπως άλλωστε είναι ευρέως γνωστό – Εάν είναι γνωστό βεβαίως και στην ίδια την Κίνα δεν το γνωρίζουμε – Άγνωστο το πως και πόσο αυστηρά πλήρωσαν οι Κινέζοι την κινεζική αυστηρή καραντίνα, ωστόσο οι αρχές κατάφεραν και περιόρισαν τον SARS σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Συμπέρασμα: Η φύση κι οι ασθένειές της είναι κάτι σαν ένας τεράστιος Γκιούλιβερ στη χώρα των Λίλιπουτ. Μεθοδικά, οργανωμένα και μόνο με αυστηρή επιστημονική προσέγγιση μπορούμε να επιβραδύνουμε ασθένειες, επιδημίες και πανδημίες, ίσως και να τις δυσαρεστήσουμε, μονάχα όμως όταν αυτές τ’ αποφασίσουν να φύγουν θα φύγουν, έως ότου αποφασίσουν να ξαναεπιστρέψουν…
FB Page: George Gio Author
